SUSARAK FERYAT ETMEK

Siz hiç susarak, avazınız çıktığı kadar bağırdınız mı,

Boğazınız yırtılana kadar feryat ettiniz mi?

Susarak feryat etmek, haykırmak çok zordur, acı verir,

Boğazınızı yakmaz belki ama kalbinizi yakar, ızdırap verir.

Hani rüyalarda karabasan gelir de kimse sesinizi duymaz ya

İşte o karabasanlar gerçek hayatta kulağı duyan ama vicdanı sağır insanlardır,

Ne duyar ne de sesinizi duyurmanıza izin verirler.

İki yüzlü, riyakar insanlardır.

Sırf bu yüzden susarak ağlar sessizce feryat edersiniz.

Bazen yaptıkları, bazen de yapamadıkları, bazen de yaptırmadıkları canımızı yakar.

Siz hiç kulağı duyan ama vicdanı sağır insanlara bir şeyler anlatmaya çalıştınız mı?

Onlar anlatsanız da duymazlar, duyar gibi yaparlar.

Onlardan en korku salanı menfaatleri Allah korkusunun önüne geçenlerdir.

Onların kendi hayatları, kendi adalet anlayışları, kendi bildikleri,

Hep ama hep kendileri vardır.

Bazen doğruları susarak haykırırız çaresizlikten,

Bazen adalet duygumuzu, bazen beşeri arzularımızı,

Hep birileri duysun isteriz.

Çünkü anlaşılabilmek insan tabiatının en doğal ihtiyaçlarından birisidir.

Siz ne kadar anlatıp, ne kadar doğruları, olması gerekenleri söyleseniz de

Söylediklerinizi kendi ölçüsüz terazilerinde tartıp yine sizi yargılamaya kalkarlar.

İşte o zaman yine yalnız kalır, yine susarak feryat eder

Ve avazınız çıktığı kadar bağırırsınız.

İki yüzlü riyakar insanlara susarak feryat etmek istersiniz,

Vicdanı kaskatı kesilmişlere susarak feryat etmek istersiniz,

Korkaklığınızdan değildir bu, çaresizliğinizdendir!!!

                                                                                                                     M.KORKMAZ